op de longafdeling

Heb ik een heel lang bericht geschreven, was blogger uit de lucht, alles weg.

Vandaag is Arno dan echt op de longafdeling. Er was waarschijnlijk geen plek gister. Het gaat nog steeds goed met Arno. Hij heeft twee keer gezeten in een stoel (dan doen ze zo snel mogelijk om de longen te activeren zeg maar) en zelfs gestaan. Hij heeft hele dikke armen, benen en voeten. Daar was hij zich gister pas van bewust.
Hij had veel praatjes en vroeg het een en ander, hoe nu ging en gegaan was en naar de omgeving. Dr de Graaf is langs geweest, hij heeft ons het verlossende telefoontje gegeven en is de longen gaan halen en bekijken in het buitenland. Het zijn mannenlongen. Het is echt te zien aan zijn borstkas dat hij mooie gezonde longen er in heeft zitten.
Hij had wat hypo's gister, maar wat wil je als je prednison hoger is en al twee dagen niet gegeten hebt.
Doordat ze zo snel mogelijk weer de darmen op gang willen hebben, heeft hij ontzettend veel zooi gekregen. De hele middag heeft hij behoorlijke buikpijn gehad. De ouwe trouwe CF-buikpijn (die kennen de CF-fers wel he). Heel jammer. Hij heeft wat ontbijtkoekjes gegeten, dus eten gaat nu echt gebeuren op de longafdeling. Dankzij dr de Graaf creon gekregen, want op de IC zijn ze niet zo heel erg bekend met CF.

Met Arno zelf gaat het goed, hij is rustig en kan het erg goed allemaal over zich heen laten komen. Hij bemoeid zich wel al weer met de tijden van de pillen en sprayen, maar dat is goed, want dat moet hij thuis ook stipt op tijd gaan doen vanaf nu. Hij is gelukkig met de longen en wil er graag voor werken om ze zo goed mogelijk in zijn lichaam te kunnen houden.

Met mij gaat het ook goed. Ik ben moe maar erg gelukkig en vooral heel erg dankbaar. Slapen wordt wat minder, want er vliegt van alles door mijn hoofd, maar dat halen we wel weer in.