Geluk, mazzel en hard werken

Als ik sommige blogs van enkele cf die op de wachtlijst staan lees, realiseer ik mij dat ik toch wel behoorlijk geluk heb gehad met mijn unieke bloedgroep. Het tempo van mijn achteruitgang van de laatste maanden voor mijn transplantatie vond ik schrikbarend. En dan maar 6 maanden op de wachtlijst staan, is kort maar het leek soms wel een eeuwigheid. Het niks meer kunnen is voor iemand die moeite heeft op hulp aan te nemen, moeilijk. Maar op het moment dat je het wel prima vind om de hulp aan te nemen, realiseer je pas hoe slecht het gaat.

Maar om een voorbeeld te geven hoe het nu na de transplantatie gaat. Ik kan in een half uur ongeveer 3 km lopen dat is flink doorlopen. Ik ben begonnen met joggen maar dat is nog erg zwaar. Ik kan het wel alleen de conditie is er gewoon nog niet. maar wat ik het meest verbazendwekkend vind is de kracht die ik heb. 2 x 7.5 kilo biceps trainen 3 keer 15 herhaling. Ongelofelijk want voor de transplantatie zou ik 2 kilo al veel hebben gevonden. Nog een voorbeeld legpress max is nu al 120 kilogram (2 weken geleden nog 108).

Denk nou niet dat dit vanzelf gaat. ik train 3 keer per week 1.5 uur en daarnaast ook nog thuis 1 of 2 keer. Soms ben ik zo moe dat ik niet goed ervan slaap. Ook zijn mijn suikers niet te doen. Elke keer boven de 10 en dan weer te laag. Ook mn benen zijn nog lastig die willen af en toe niet meer. Maar ja vind je het gek. Van het absolute nulpunt naar dit niveau.

En ohja ik ben 11 kilo aangekomen in 9 weken. Het gaat zo snel dat ik moet oppassen dat ik niet te snel te dik word. Wel een voordeel is dat sommige mensen mij niet herkennen erg prettig!!!

Dinsdag ga ik voor het eerst weer poolen even kijken of ik het nog kan na ik denk 2 jaar. Even Victor een pak slaag geven maar ja dat is hij wel gewend :) Update ondertussen heb ik gepoold met Victor en een flink pak slaag gekregen 7-3(aiaiai)

Arno

3 maanden

Drie maanden geleden, zondag de twaalfde is het precies, tot en met vandaag zondag de twaalfde, drie maanden geleden dat Arno is getransplanteerd. Een seizoen verder.

Hij is een beetje uit de 'gevarentijd'.

Wat is hij er goed doorheen gekomen joh. We mogen in onze handen wrijven. Natuurlijk komt hij wel wat problemen met de rest van zijn lichaam tegen, bijvoorbeeld de spieren, maar dat kan allemaal nog herstellen en beter worden.

Hij heeft het een en ander van andere getransplanteerden gelezen en wat kunnen mensen nog door een moeilijke tijd heen gaan na de transplantatie. Ik ben heel dankbaar dat we deze tijd zo rustig hebben kunnen doorlopen. Het is een heerlijke tijd. En, ook al verwacht je van een wonder dat het de hele wereld op z'n kop zet, fijn genoeg wandelen we er gewoon lekker rustig doorheen en blijven we onszelf. Dat verbaasd me nog het meest dat het zo 'normaal' lijkt allemaal, maar wat is het heerlijk om het weer normaal te hebben. We pakken de draad weer op van wat Arno nog kon, maar wel met vrolijkheid. Want wat we wel geleerd hadden in de tijd dat Arno bijna niets meer kon, was dat we meer hadden moeten genieten van die eerdere tijd. We krijgen nu een herkansing en Godzijdank gaan we samen genieten van deze tijd. En meer, want Arno kan meer, de tijd zal uitwijzen wat dit wordt.

Je had hem moeten zien toen hij spierpijn had in zijn benen, zijn ogen straalden. Hij viel om van de pijn, maar het was eens een gewone gezonde mensen spierpijn. En hij kan niet goed tegen pijn hoor, neem dat maar van mij aan.

En met mij? Het gaat goed met mij. Het is wel wennen, dat ondanks dat de stress uit mijn lichaam en koppie aan het gaan is, ik niet mee kan lopen met Arno zijn herstel. Ik heb wel last van mijn huid, ik heb wel last van de allergie en van de warmte. Ik blijf wel de medicijnen en corticosteroiden nodig hebben, kan niet afbouwen en ook al wil ik zo graag nu, moet het ook nog niet doen. Ik overweeg om nu weer eens voor mezelf een rondje ziekenhuis te gaan doen. Heb er nog steeds geen zin in, maar weer eens een dermatoloog bezoeken of allergoloog of longarts, zou misschien niet zo slecht zijn. Je weet maar nooit wat ze in die tussentijd allemaal ontdekt hebben.. Het is wel een beetje tijd voor mezelf geworden, vind je niet?

Ik ben wel aan het afkicken van Arno hoor, ik spring nog snel op als er iets gedaan moet worden, maar Arno is een kanjer. Hij doet veel voor me.

Ik heb een herinnering aan de transplantatie gemaakt. Het zijn de oude longen met de nieuwe longen. Arno dacht dat ik vleugels van engelen gemaakt had. Het is een leuke gedachte: de nieuwe longen als vleugels van engelen de oude omringd.

Ik ben blij dat de oude longen hard geknokt hadden voor Arno en al die troep en bloedingen aangekund hebben tot de tijd daar was dat ze vervangen konden worden.

Verder is het edelsmeden een seizoen gestopt. Heerlijk hoor. Ik heb veel opdrachten meegevraagd voor thuis, maar ik heb alleen maar in huis en in de tuin gewerkt. Ik moet daar wat wel rustiger mee gaan doen.

Hieronder wat ik zoal gemaakt heb:

ronde doosje van messing

armband van alpaca

hanger/broche van alpaca

1e soldeeropdracht: ring van verschillende metalen

1e zilveropdracht: een ring van zo weinig mogelijk zilver

ik heb deze kant te lang gesoldeerd, dan smelt het zilver, het geeft een mooi effect -> scandinavisch zilver noemt mijn edelsmid het.

rechthoekig doosje met deksel

zelf natuurlijk ook wat sieraadjes maken tussendoor. Hangers met bergkristal en met hangers met fluoriethartjes.

zaagopdracht, zo nauwkeurig mogelijk. Heb er een mobiel van gemaakt.

zaagopdracht: alle vakjes zo nauwkeurig mogelijk zagen en vijlen. Bolgeslagen en een hanger van gemaakt.

een gietring (heb ik een ketting van gemaakt)

ring met steen (alpaca met carneool)

2e opdracht: armband van alpaca

broche met verschillende metalen

Het komende jaar ga ik door met de basisopleiding. Ik heb wel een opdracht voor een certificaatring gekregen, dus krijg ik ook een klein papiertje aan de muur, is altijd leuk. Je ziet ik heb er veel lol aan.

Groetjes Regina