Geluk, mazzel en hard werken

Als ik sommige blogs van enkele cf die op de wachtlijst staan lees, realiseer ik mij dat ik toch wel behoorlijk geluk heb gehad met mijn unieke bloedgroep. Het tempo van mijn achteruitgang van de laatste maanden voor mijn transplantatie vond ik schrikbarend. En dan maar 6 maanden op de wachtlijst staan, is kort maar het leek soms wel een eeuwigheid. Het niks meer kunnen is voor iemand die moeite heeft op hulp aan te nemen, moeilijk. Maar op het moment dat je het wel prima vind om de hulp aan te nemen, realiseer je pas hoe slecht het gaat.

Maar om een voorbeeld te geven hoe het nu na de transplantatie gaat. Ik kan in een half uur ongeveer 3 km lopen dat is flink doorlopen. Ik ben begonnen met joggen maar dat is nog erg zwaar. Ik kan het wel alleen de conditie is er gewoon nog niet. maar wat ik het meest verbazendwekkend vind is de kracht die ik heb. 2 x 7.5 kilo biceps trainen 3 keer 15 herhaling. Ongelofelijk want voor de transplantatie zou ik 2 kilo al veel hebben gevonden. Nog een voorbeeld legpress max is nu al 120 kilogram (2 weken geleden nog 108).

Denk nou niet dat dit vanzelf gaat. ik train 3 keer per week 1.5 uur en daarnaast ook nog thuis 1 of 2 keer. Soms ben ik zo moe dat ik niet goed ervan slaap. Ook zijn mijn suikers niet te doen. Elke keer boven de 10 en dan weer te laag. Ook mn benen zijn nog lastig die willen af en toe niet meer. Maar ja vind je het gek. Van het absolute nulpunt naar dit niveau.

En ohja ik ben 11 kilo aangekomen in 9 weken. Het gaat zo snel dat ik moet oppassen dat ik niet te snel te dik word. Wel een voordeel is dat sommige mensen mij niet herkennen erg prettig!!!

Dinsdag ga ik voor het eerst weer poolen even kijken of ik het nog kan na ik denk 2 jaar. Even Victor een pak slaag geven maar ja dat is hij wel gewend :) Update ondertussen heb ik gepoold met Victor en een flink pak slaag gekregen 7-3(aiaiai)

Arno