Koek en ei

het is nu 4 weken geleden dat Arno getransplanteerd is. En we kunnen wel doen of alles koek en ei is, maar het is het toch niet helemaal. Voor de transplantatie hebben we aardig wat klappen te verduren gekregen, waar ik jullie al een deel van beschreven heb. Er waren echter nog veel veel meer klappen in die tijd. Ik heb er zelf ook een paar gehad en bijna geen kans gehad om dit te verwerken.

Ook de oproep, de operatie en de ic waren natuurlijk hele spannende en indrukwekkende tijden. Ik begin nu de beelden weer voor me te zien van Arno op de ic. Het is allemaal verwerking.

En nu we thuis zijn is het ook geen koek en ei. Het is leuk voor jullie om te lezen dat Arno vandaag naar zijn moeder op bezoek is geweest, op moederdag, dat had ze zelf niet verwacht.

Maar gisteravond werd Arno zijn temperatuur een klein beetje hoger, voelde hij zich niet zo heel goed. Trilt de ribels uit zijn ribbels. Gaat het wel echt goed? Natuurlijk is zijn gewicht ook niet helemaal in balans. Hij moet wel wat aankomen. Als de temperatuur hoog is en zijn gewicht toeneemt, wijst dit op acute afstoot, dit betekent ook acuut handelen, naar het ziekenhuis, opgenomen worden en behandeld worden. In de eerste 3 maanden is deze kans het grootste.

Hij moet stipt op tijd pillen nemen en eten... Dit is niet zo gemakkelijk. In het ziekenhuis hebben ze een rooster opgesteld, waar hij zelfs een ochtend om 6.00 uur een pil moet nemen, ze zijn gek. Maar Arno is er wel heel zorgvuldig in en doet weliswaar die 6.00 uur niet, maar wel heel stipt op tijd zijn pillen en het eten voor de pillen en na de pillen (waar ook weer tijd tussen moet zitten).
Ook is Arno nog steeds aan de morfine en paracetomols en heeft behoorlijk pijn aan zijn borstkas. Ook lijkt een plek bij de wond verdikt en trekt, het zou kunnen zijn dat daar vocht onder zit. De wonden herstellen wel mooi aan de buitenkant.
Nu begint hij wat problemen met de ademhaling te krijgen, vooral met slapen, hij wordt steeds wakker. Soms stopt hij met ademhalen, dit was voor de operatie ook zo, dus ik blijf toch altijd wat alert. Soms tel ik af, als het me te lang duurt maak ik hem wakker, maar het hersteld zich toch wel weer op tijd. Hij wordt alleen wel wakker.

Het eten is hoofdpijn van bezorgdheid. Geen rotte plekjes in de aardappelen. Hij moet eigenlijk altijd vers eten hebben, dus ik moet elke dag eten koken. Het is gewoon niet leuk om kipfilet te snijden, want dan heb je toch weer een mes en een plank met rauwe kip erop.
Ook bij de slager en de visboer stond ik zwaar onzeker of ik daar wel moest kopen. Het ligt toch open en bloot.
Ik heb zelf astma en eczeem. Aardappelen schillen geeft extreme irritatie aan mijn handen, waar ik toch zeker anderhalf uur zoet mee ben.

Buiten is het heerlijk weer, maar wel pollentijd. Ik ben vrijdag naar een boekenmarkt geweest. Zaterdag werd ik een klein beetje snotterig van de pollen, opvliegers, beetje misselijk en verhoogde temperatuur, een typische allergische aanval.
Gelijk onzeker, 'ben ik niet verkouden?'. Dat kan je toch oplopen in openbare ruimtes. Het kan gewoon geïrriteerde luchtwegen van de pollen zijn, zeer waarschijnlijk, maar zeker weten? Mocht het een verkoudheid zijn, is het al te laat, dan is het al in huis.
Het zijn echt best zware tijden. Het zijden draadje blijft dun, wel op een andere manier dan voor de operatie (want longbloedingen??? pfff), maar het blijft toch wel, helaas...

Regina